Procesy moskiewskie w Związku Radzieckim w latach trzydziestych

Procesy sądowe wykazały, że te wyrzutki społeczeństwa razem z wrogami ludu – Trockim, Zinowjewem i Kamieniewem – już od pierwszych dni Październikowej Rewolucji Socjalistycznej należały do spisku przeciw Leninowi, przeciw partii, przeciw Państwu Radzieckiemu. Prowokacyjne próby udaremnienia pokoju brzeskiego na początku 1918 roku; spisek przeciwko Leninowi i zmowa z „lewicowymi” eserowcami w sprawie aresztowania i zabójstwa Lenina, Stalina, Swierdłowa wiosną 1918 roku; zbrodniczy strzał do Lenina i zranienie go latem 1918 roku; bunt „lewicowych” eserowców latem 1918 roku; rozmyślne zaognianie różnicy zdań w partii w roku 1921 w celu zachwiania i obalenia od wewnątrz kierownictwa Lenina; próby obalenia kierownictwa partii w czasie choroby i po śmierci Lenina; zdradzanie tajemnic państwowych i dostarczanie wiadomości szpiegowskich wywiadom państw obcych; podłe zabójstwo Kirowa; szkodnictwo, dywersje, wybuchy; podłe zabójstwo Mienżynskiego, Kujbyszewa, Gorkiego – wszystkie te i tym podobne zbrodnie, jak się okazało, dokonywane były w ciągu dwudziestu lat przy udziale lub pod kierownictwem Trockiego, Zinowjewa, Kamieniewa, Bucharina, Rykowa i ich popleczników – na zlecenie burżuazyjnych szpiegowskich wywiadów państw obcych.

Procesy sądowe ujawniły, że zbrodniarze trockistowsko-bucharinowscy, wykonując wolę swych rozkazodawców – burżuazyjnych szpiegowskich wywiadów państw obcych – mieli na celu rozbicie partii i państwa radzieckiego, podkopanie zdolności obronnej kraju, ułatwienie zbrojnej interwencji państw obcych, przygotowanie porażki Armii Czerwonej, rozbiór ZSRR, oddanie Japończykom radzieckiego Kraju Nadmorskiego, oddanie Polakom Białorusi radzieckiej, oddanie Niemcom Ukrainy radzieckiej, zniweczenie zdobyczy robotników i kołchoźników, przywrócenie niewoli kapitalistycznej w ZSRR.

Te karły białogwardyjskie, których siłę można byłoby porównać chyba tylko z siłą nędznego robaka, jak widać, uważały siebie – rzecz godna śmiechu – za gospodarzy kraju i wyobrażały sobie, że rzeczywiście mogą rozdawać i sprzedawać Ukrainę, Białoruś, Kraj Nadmorski.

Te karły białogwardyjskie zapomniały, że gospodarzem Kraju Radzieckiego jest naród radziecki, a panowie rykowowie, bucharinowie, zinowjewowie, kamieniewowie są tylko czasowo na służbie państwa, które w każdej chwili może ich wyrzucić ze swych kancelarii jak nikomu niepotrzebne śmiecie.

Ci nędzni służalcy faszystów zapomnieli, że wystarczy, by naród radziecki poruszył palcem, żeby nie zostało po nich ani śladu.

Sąd radziecki skazał bucharinowsko-trockistowskich wyrzutków społeczeństwa na rozstrzelanie.

Komisariat Ludowy Spraw Wewnętrznych wyrok wykonał.

Naród radziecki powitał z uznaniem rozgromienie bandy bucharinowsko-trockistowskiej i przeszedł do spraw bieżących.

Za: Wiek XX w źródłach. Wybór tekstów źródłowych z propozycjami metodycznymi dla nauczycieli historii, studentów i uczniów, opracowali Melania Sobańska-Bondaruk, Stanisław Bogusław Lenard, Warszawa 2001, str. 113-114

A. Na podstawie wiedzy określ, jaką nazwę w historiografii przypisano wydarzeniom opisanym w cytowanym źródle.

B. Na podstawie wiedzy pozaźródłowej napisz, kim byli wymienieni w źródle Trocki, Kamieniew i Zinowjew przed postawieniem ich w stan oskarżenia.

C. Na podstawie wiedzy pozaźródłowej wyjaśnij, kim byli wspomniani w źródle eserowcy.

D. Wymień zarzuty stawiane wymienionym w źródle oskarżonym.