1. 3. Powstanie faszyzmu włoskiego
1. Powojenny kryzys wewnętrzny we Włoszech:
a. rozczarowanie warunkami traktatu pokojowego
b. bezrobocie spowodowane demobilizacją wojska i redukcją produkcji zbrojeniowej
c. opanowanie przez Gabriele d’Annunzio Rijeki (Fiume)
2. Powstanie organizacji faszystowskich:
a. Związku Włoskich Kombatantów (fascio=wiązki — faszyzm),
b. przekształcenie się Związku Włoskich Kombatantów w Narodową Partię Faszystowską (NPF)
c. działalność Benito Mussoliniego – duce
d. powstanie formacji faszystowskich bojówek – „czarnych koszul”
e. walka z komunizmem i socjalizmem
3. Przejęcie władzy przez faszystów:
a. „marsz na Rzym” – październik 1922 r. – pucz faszystowski
b. powierzenie przez króla Wiktora Emanuela III funkcji premiera Benito Mussoliniemu
c. Włochy państwem totalitarnym:
– dyktatura Narodowej Partii Faszystowskiej
– marginalizacja parlamentu – ustanowienie Wielkiej Rady Faszystowskiej
– Mussolini przyjął tytuł duce - wódz
– tworzenie systemu korporacyjnego
– terror
4. Sukcesy faszystów włoskich:
a. zawarcie konkordatu ze Stolicą Apostolską – pakty laterańskie
b. inwestycje jako forma walki z bezrobociem (osuszenie błot pontyjskich)
c. wprowadzenie systemu zabezpieczeń socjalnych
d. inwestycje w infrastrukturę i rozwój przemysłu zbrojeniowego – redukcja bezrobocia
e. ekspansja terytorialna:
– Fiume
– Etiopia (Abisynia) – 1935-1936 r.
– Albania – 1939 r.