6. 3. Powstanie faszyzmu włoskiego

 

1. Powojenny kryzys wewnętrzny we Włoszech:

a. rozczarowanie warunkami traktatu pokojowego

b. bezrobocie spowodowane demobilizacją wojska i redukcją produkcji zbrojeniowej

c. opanowanie przez Gabriele d’Annunzio Rijeki (Fiume)

2. Powstanie organizacji faszystowskich:

a. Związku Włoskich Kombatantów (fascio=wiązki — faszyzm),

b. przekształcenie się Związku Włoskich Kombatantów w Narodową Partię Faszystowską (NPF)

c. działalność Benito Mussoliniego  – duce

d. powstanie formacji faszystowskich bojówek – „czarnych koszul”

e. walka z komunizmem i socjalizmem

3. Przejęcie władzy przez faszystów:

a. „marsz na Rzym” – październik 1922 r. – pucz faszystowski

b. powierzenie przez króla Wiktora Emanuela III funkcji premiera Benito Mussoliniemu

c. Włochy państwem totalitarnym:

– dyktatura Narodowej Partii Faszystowskiej

– marginalizacja parlamentu –  ustanowienie  Wielkiej Rady Faszystowskiej

– Mussolini przyjął tytuł duce - wódz

– tworzenie systemu korporacyjnego

– terror

4. Sukcesy faszystów włoskich:

a. zawarcie konkordatu ze Stolicą Apostolską – pakty laterańskie

b. inwestycje jako forma walki z bezrobociem (osuszenie błot pontyjskich)

c. wprowadzenie systemu zabezpieczeń socjalnych

d. inwestycje w infrastrukturę i rozwój przemysłu zbrojeniowego – redukcja bezrobocia

e. ekspansja terytorialna:

– Fiume

– Etiopia (Abisynia) – 1935-1936 r.

– Albania – 1939 r.