2. 5. Polityka zagraniczna II Rzeczpospolitej
I. Sytuacja międzynarodowa Polski w okresie walki o granice
1. Stosunki polityczne z najbliższymi sąsiadami:
a. konflikt o Wielkopolskę, Śląsk i Pomorze Gdańskie z Niemcami
b. konflikt ze Związkiem Radzieckim o Kresy Wschodnie
c. konflikt z Czechosłowacją o Zaolzie
d. konflikt z Litwą o Wileńszczyznę
e. dobre stosunki z Rumunią i Łotwą
2. Układy sojusznicze
a. polsko-francuski układ sojuszniczy (1921 r.)
b. układ sojuszniczy z Rumunią (1921 r.)
c. konkordat ze Stolicą Apostolską (1925 r.)
2. Wpływ niemiecko-radzieckiego układu w Rapallo (1922 r.) na międzynarodowe położenie Polski
3. Wpływ traktatu w Locarno (1925 r.) na międzynarodowe położenie Polski
a. sygnatariusze: Belgia, Francja, Wielka Brytania, Włochy i Niemcy
b. traktatowa gwarancja tylko zachodnich granic Niemiec
4. Założenia polityki zagranicznej Józefa Piłsudskiego
a. ministrowie spraw zagranicznych po zamachu majowym
– August Zalewski (1926-1932)
– Józef Beck (1932-1939)
b. polityka prometejska – polityka wspierania antykomunistycznych grup narodowościowych na terenie ZSRR
c. dążenie do realizacji idei „Międzyrzecza” – budowa pod przewodnictwem Polski federacji państw Europy Środkowej
II. Polityka równowagi
1. Polityka równowagi (równych odległości) – starania o zachowanie stosunków jednakowej jakości z ZSRR i III Rzeszą.
2. Traktat o nieagresji z ZSRR – 25 lipca 1932 r.
3. Deklaracja o niestosowaniu przemocy z III Rzeszą – 26 I 1934 r.
a. zakończenie wojny celnej między Polską a Niemcami
b. poprawa sytuacji mniejszości polskiej w Niemczech i niemieckiej w Polsce
c. ożywienie kontaktów gospodarczych i kulturalnych