7. 5. Polityka zagraniczna II Rzeczpospolitej 

 

I. Sytuacja międzynarodowa Polski w okresie walki o granice

1. Stosunki polityczne z najbliższymi sąsiadami:

a. konflikt o Wielkopolskę, Śląsk i Pomorze Gdańskie z Niemcami

b. konflikt ze Związkiem Radzieckim o Kresy Wschodnie

c. konflikt z Czechosłowacją o Zaolzie

d. konflikt z Litwą o Wileńszczyznę

e. dobre stosunki z Rumunią i Łotwą

2. Układy sojusznicze

a. polsko-francuski układ sojuszniczy (1921 r.)

b. układ sojuszniczy z Rumunią (1921 r.)

c. konkordat ze Stolicą Apostolską (1925 r.)

2. Wpływ niemiecko-radzieckiego układu w Rapallo (1922 r.) na międzynarodowe położenie Polski

3. Wpływ traktatu w Locarno (1925 r.) na międzynarodowe położenie Polski

a. sygnatariusze: Belgia, Francja, Wielka Brytania, Włochy i Niemcy

b. traktatowa gwarancja tylko zachodnich granic Niemiec

4. Założenia polityki zagranicznej Józefa Piłsudskiego

a. ministrowie spraw zagranicznych po zamachu majowym

– August Zalewski  (1926-1932)

– Józef Beck  (1932-1939)

b. polityka prometejska – polityka wspierania antykomunistycznych grup narodowościowych na terenie ZSRR

c. dążenie do realizacji idei „Międzyrzecza” – budowa pod przewodnictwem Polski federacji państw Europy Środkowej

 

II. Polityka równowagi

1. Polityka równowagi (równych odległości) – starania o zachowanie stosunków jednakowej jakości z ZSRR i III Rzeszą.

2. Traktat o nieagresji z ZSRR – 25 lipca 1932 r.

3. Deklaracja o niestosowaniu przemocy z III Rzeszą – 26 I 1934 r.

a. zakończenie wojny celnej między Polską a Niemcami

b. poprawa sytuacji mniejszości polskiej w Niemczech i niemieckiej w Polsce

c. ożywienie kontaktów gospodarczych  i kulturalnych