Traktat Świętego Przymierza
Paryż, dnia 26 września 1815 r.
W imię Przenajświętszej i Nierozdzielnej Trójcy (...) doszli ich Cesarskie i Królewskie Mości: cesarz Austrii, król Prus i cesarz Rosji do przekonania o konieczności oparcia stosunków wzajemnych na wzniosłych prawach, które głosi nauka boskiego Zbawiciela. Oświadczają tedy uroczyście, że celem niniejszego aktu jest obwieszczenie całemu światu, iż odtąd zarówno wewnątrz ich państw własnych, jak i w stosunku do państw obcych drogowskazem ich postępowania będą przepisy tej świętej wiary, nasady sprawiedliwości, miłości i zgody (...)
Artykuł I Zgodnie ze słowami Pisma Świętego nakazującymi wszystkim ludziom by byli sobie wzajemnie braćmi, trzej monarchowie wiążą się węzłami prawdziwego, nierozerwalnego braterstwa, uważając się za współrodaków gotowych przy każdej sposobności do udzielenia sobie wzajemnie pomocy i poparcia (...)
Artykuł III. Wszystkie mocarstwa, które przyjmą powyższe święte zasady i które, uznając doniosłość ich dla szczęścia narodów żyjących tak długo w niepokoju, dążyć będą do tego, by prawdy te odtąd wywierały cały należny im wpływ na losy ludzkie, będą z wielką radością i skwapliwością przyjęte do tego świętego przymierza.
Franciszek – Fryderyk Wilhelm – Aleksander
Historia powszechna. Czasy nowożytne 1640-1870. Wybór tekstów źródłowych pod red. B. Krauzego, Warszawa 1951, cz. II, str. 22-23
1. Wymienionych w tekście źródłowym władców przyporządkój do państw, w których panowali.
2. Jaki cel stawiali sobie twórcy Świętego Przymierza w świetle cytowanego źródła?
3. Na podstawie wiedzy pozaźródłowej oceń, w jaki sposób Święte Przymierze wpływało na sytuację polityczną w Europie.