August II Mocny (1670-1733) - syn Jana Jerzego III, elektora saskiego z dynastii Wettinów i Anny Zofii, królewny duńskiej; od 1694 r. elektor saski (jako Fryderyk I), a od 1697 r. król polski; sprzymierzył się z carem Rosji Piotrem I i zaangażował w wojnę północną (1700-1721), wciągając do wojny przeciwko Szwecji również Polskę; w 1706 r, abdykował na rzecz Stanisława Leszczyńskiego, ale dzięki poparciu Rosji odzyskał tron na Sejmie Niemym w 1717 r., pod presją wojsk rosyjskich ogłosił niezmienność ustroju Polski; panowanie Augusta II Mocnego przyczyniło się do pogłębienia kryzysu wewnętrznego Rzeczypospolitej oraz dalszego osłabienia jej pozycji międzynarodowej.