Fryderyk II Wielki (1712-1786) - syn Fryderyka Wilhelma I z dynastii Hohenzollernów i Zofii Doroty Hanowerskiej, od 1740 r. król pruski; w 1740 r. rozpoczął austriacką wojnę sukcesyjną, w wyniku której w 1745 r. uzyskał Śląsk; w 1756 r. uderzył na Saksonię, rozpoczynając wojnę siedmioletnią, podczas której od zupełnej klęski uratowało go wystąpienie Rosji z antypruskiej koalicji; był inicjatorem I rozbioru Polski, w wyniku którego w 1772 r. zagarnął Warmię, Pomorze i część Wielkopolski; Fryderyk II Wielki udoskonalił i powiększył do 200 000 żołnierzy armię pruską i zdobył sławę wybitnego dowódcy; w polityce wewnętrznej popierał rozwój przemysłu i rolnictwa, zreformował system prawny, dbał o edukację i ustanowił tolerancję religijną; był zdolnym i sprawiedliwym władcą, rządzącym w duchu oświeconego absolutyzmu.