Hannibal Barkas (243-183?) - syn Hamilkara Barkasa, wybitny wódz kartagiński;  uczestniczył w podboju Hiszpanii przez Kartaginę - najpierw u boku Hamilkara i Hasdrubala, a po ich śmierci jako naczelny dowódca; w 219 r. zdobył sprzymierzone z Rzymem miasto Sagunt, co przyczyniło się do wybuchu drugiej wojny punickiej; podczas drugiej wojny punickiej (218-202 p.n.e.) przeprowadził swoje wojska przez Pireneje i Alpy i przeniósł działania wojenne na Półwysep Apenińskie, gdzie odniósł szereg świetnych zwycięstw - m.in. pod Trebią, nad Jeziorem Trazymeńskim i przede wszystkim pod Kannami; po wylądowaniu armii rzymskiej pod wodzą Scypiona Starszego w Afryce Północnej został odwołany do Kartaginy i w 202 r. p.n.e. poniósł klęskę w bitwie pod Zamą; po zawarciu pokoju jako sufet przeprowadził w Kartaginie szereg reform; zagrożony ze strony arystokracji kartagińskiej i władz rzymskich uciekł na Bliski Wschód, gdzie popełnił samobójstwo.