Jan Luksemburski (1296-1346) - syn cesarza Henryka VII Luksemburskiego i Małgorzaty Brabanckiej; ożenił się z córką Wacława II, króla Czech i Polski; w 1310 r. został królem Czech; popierał zakon krzyżacki w walce z Władysławem I Łokietkiem - w 1329 r. najechał Ziemię Dobrzyńską, w 1331 r. spustoszył Wielkopolskę i obległ Poznań; jako zięć Wacława II rościł pretensje również do tronu polskiego - roszczeń tych zrzekł się w 1335 r. w zamian za przyznanie mu przez Kazimierza Wielkiego kilku księstw śląskich;  będąc już niewidomym wziął udział w bitwie pod Crécy, w której poległ.