Karol Wielki (742 lub 747 - 814) - syn Pepina Małego z dynastii Karolingów; od 768 r. król Franków, a od 800 r. cesarz rzymski; jeden z najwybitniejszych władców, polityków i wodzów wczesnego średniowiecza; dokonał podboju Saksonii i Bawarii, a po podboju Longobardów przyjął tytuł Króla Longobardów, rozbił państwo Awarów oraz walczył z Arabami w Hiszpanii i Słowianami nad Łabą; za jego panowania państwo Franków osiągnęło szczyt swojego rozwoju terytorialnego i politycznego; za panowania Karola Wielkiego zreformowano prawa Franków i wprowadzono władzę sądowniczą, wprowadzono nową monetę oraz system miar i wag, zorganizowano system komunikacyjny i militarny; Karol Wielki dbał również o rozwój kultury i oświaty - okres jego rządów nazywany jest renesansem karolińskim.