Mehmed IV (1642-1693) - syn sułtana Ibrahima i Turthan Hatice, sułtan z dynastii Osmanów, panujący od 1648 do 1687 r.; został osadzony na tronie w wieku 6 lat, a faktyczne rządy sprawował wielki wezyr Mehmed Köprülü Pasza, który ustabilizował sytuację wewnętrzną i odniósł znaczne sukcesy w polityce zagranicznej - między innymi Turcja ostatecznie opanowała Kretę i w 1672 r. podpisała z Polską traktat w Buczaczu, który oddawał w jej ręce część Naddnieprza i Podole Kamienieckie z Kamieńcem, a następnie rozejm w 1676 r. rozejm w Żurawnie; po Köprülü Mehmedzie Paszy wielkim wezyrem został Kara Mustafa, który wszczął kolejną wojnę z Austrią, podczas której został pokonany w 1683 r. pod Wiedniem przez wojska koalicji pod dowództwem Jana III Sobieskiego; niepowodzenia i klęski wojskowe doprowadziły do obalenia sułtana Mehmeda IV w 1687 r. i jego uwięzienia.