Naruszewicz Adam (1733-1796) - polski jezuita, od 1788 r. biskup smoleński, a od 1790 r. biskup łucki, a ponadto poeta i historyk; ok. 1770 r. związał się ze Stanisławem Augustem jako jego współpracownik i doradca oraz nadworny poeta i uczestnik obiadów czwartkowych; w latach 1781-86 pełnił obowiązki sekretarza Rady Nieustającej, a w latach 1788-92 jako senator uczestniczył w obradach Sejmu Wielkiego - popierał Konstytucję 3 maja; Naruszewicz należy do grona najwybitniejszych pisarzy polskiego oświecenia; w latach 1771-74 był redaktorem „Zabaw Przyjemnych i Pożytecznych”, od 1775 r. na zlecenie króla pracował nad Historią narodu polskiego, którą doprowadził do 1386 r.; pisał panegiryki, sielanki, bajki, ody, wiersze okolicznościowe oraz epigramaty i tragedie; do jego najbardziej znanych utworów należą satyry: Wiek zepsuty i Chudy literat.