Narutowicz Gabriel (1865-1922). Hydrotechnik i elektryk. Profesor politechniki w Zurychu (1908-1920). W 1920 r. wrócił do kraju.  Pełnił funkcje ministra robót publicznych (1920-1922) i ministra spraw zagranicznych (1922). 9 XII 1922 r. został wybrany na urząd prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Jego wybór spotkał się z ostrym sprzeciwem ugrupowań prawicowych. 16 XII 1922 r. został zastrzelony przez fanatycznego nacjonalistę Eligiusza Niewiadomskiego podczas otwarcia wystawy malarskiej w warszawskiej Zachęcie.