Paweł z Tarsu, Paweł Apostoł, pierwotnie Szaweł (ok. 5 lub 10 - między 64-67 r.) - chrześcijański misjonarz i męczennik, apostoł i autor 14 listów zaliczonych do kanonu Nowego Testamentu; urodził się w Tarsie i początkowo aktywnie uczestniczył w zwalczaniu chrześcijan, ale nawrócił się pod wpływem cudownej wizji, której doświadczył w drodze do Damaszku;  odbył trzy podróże misyjne i założył wiele gmin chrześcijańskich  na terenie Azji Mniejszej, na Cyprze, w Grecji i w Macedonii; wywarł decydujący wpływ na rozwój i rozprzestrzenienie się chrześcijaństwa wśród pogan (m.in. uczestniczył w soborze jerozolimskim, podczas którego opowiedział się za zwolnieniem nawróconych pogan z obowiązku przestrzegania prawa żydowskiego), stąd nazywany jest Apostołem Narodów; podczas prześladowań chrześcijan za czasów Nerona został ścięty.