Wacław II (1271-1305) - syn króla czeskiego, Przemysła Ottokara II i Kunegundy Halickiej, od 1283 r. król czeski  z dynastii Przemyślidów, a od 1300 r. również król polski; Wacław II po umocnieniu władzy królewskiej w Czechach zhołdował kilka księstw śląskich, w 1291 r. zdobył Małopolskę; w czasie wojen z Władysławem Łokietkiem w 1292 r. zdobył Sandomierszczyznę, a w 1300 r. Wielkopolskę i Pomorze Gdańskie, zmuszając Władysława Łokietka do ucieczki; w 1300 r.  koronował się w Gnieźnie na króla Polski; w Polsce rządził przy pomocy starostów; w 1304 r. został wyparty przez Władysława Łokietka z Małopolski, a rok później zmarł na gruźlicę w wieku zaledwie 33 lat.