Wasyl IV Szujski (1552-1612) - syn Iwana Andriejewicza Szujskiego i Marfy Fiodorownej; wywodził się z książęcego rodu Rurykowiczów, który w wyniku jednoczenia ziem ruskich przez Moskwę stracił znaczenie; w XV i XVI w. Szujscy należeli do najpotężniejszych rodów bojarskich w państwie moskiewskim; w czasie Wielkiej Smuty opowiedział się po stronie Dymitra Samozwańca, ale szybko go odstąpił i stanął na czele spisku bojarów, który doprowadził do upadku i śmierci Dymitra Samozwańca; w 1606 r. został carem Rosji, ale o realną władzę musiał walczyć z Dymitrem II Samozwańcem; po klęsce pod Kłuszynem w 1610 r. i wkroczeniu wojsk polskich do Moskwy został obalony i wywieziony do Polski; zmarł w polskiej niewoli.