Wilhelm II Hohenzollern (1859-1941) – syn Fryderyka III Hohenzollerna i Wiktorii Sasko-Koburskiej, król Prus i cesarz Niemiec w latach 1888-1918; w 1890 r. zmusił do rezygnacji kanclerza Ottona von Bismarcka; za jego panowania nastąpiło wzmożenie akcji germanizacyjnej ziem i ludności polskiej; jako rzecznik światowej hegemonii Niemiec prowadził agresywną politykę zagraniczną – skierował ekspansję niemiecką na Bałkany i Bliski Wschód, rozbudował niemiecką armię i flotę; jego imperialna polityka przyczyniła się do wybuchu I wojny światowej; w 1918 r. po klęsce Niemiec i swojej abdykacji uciekła do Holandii.