Witold Kiejstutowicz (ok. 1352-1430) - syn Kiejstuta Giedyminowicza i Biruty, brat stryjeczny Władysława II Jagiełły, wielki książę litewski w latach 1401-1430; początkowo walczył przeciw Jagielle, zawierając przeciwko niemu sojusz z Krzyżakami, a następnie poparł jego starania o tron polski;  w 1390 r. ponownie stanął na czele antypolskiej opozycji, ale klęska poniesiona w bitwie ze Złotą Ordą nad Worsklą w 1399 r.  skłoniła go podjęcia rokowań i poparcia unii polsko-litewskiej, potwierdzonej ostatecznie w 1413 r. w Horodle, dzięki czemu od 1401 r. sprawował na Litwie władzę wielkoksiążęcą; w bitwie pod Grunwaldem w 1410 r. dowodził  wojskami litewskimi, posiłkującymi armię polską; pod wpływem cesarza Zygmunta Luksemburczyka, mimo sprzeciwu Polski, zamierzał koronować się na króla litewskiego - w realizacji tego planu przeszkodziła mu śmierć.