Zygmunt I Luksemburski (1368-1437) - syn Karola IV Luksemburskiego i Elżbiety Pomorskiej, od 1387 r. król węgierski, od 1410, król niemiecki, od 1433 r. cesarz rzymsko-niemiecki, od 1436 r. król czeski; zwołał i w latach 1414-1418 przewodniczył soborowi w Konstancji, podczas którego, wbrew wcześniejszym obietnicom, uwięził i skazał na śmierć na stosie Jana Husa; bez powodzenia toczył wojny z husytami, a przez Turków został pobity w bitwach pod Nikopolis w 1396 r. i pod Golubacem w 1428 r; był wrogiem Władysława II Jagiełły i sprzymierzeńcem Krzyżaków - podczas wojny z zakonem w 1410 r. wypowiedział Polsce wojnę; w 1415 r. oddział Hohenzollernom Brandenburgię.