Odezwa Michała Kreczetnikowa z 27 marca 1793 r.

Opiekowanie się interesami polskimi Najjaśniejszej Imperatorowej miało zawsze na celu jawne, gruntowne, zobopólne korzyści państw obojga, ile stały się [z winy polskiej] czczym i nieużytecznym dla Jej Imperatorskiej Mości ciężarem […] Między wielu nieprzyzwoitościami i gwałtownościami z niezgody wzajemnych kłótni wynikłymi, a bez przerwy Rzeczpospolitą Polską udręczającymi, Najjaśniejsza Imperatorowa z szczególnym pooglądała ubolewaniem na te uciemiężenia, które znosić musiały miasta i prowincje przyległe państwom Jej Imperatorskiej Mości, niegdyś prawym jej dziedzictwem będące, zamieszkałe i napełnione ludźmi jednego narodu i jednego plemienia i oświecone prawowierną chrześcijańską wiarą, i do dziś dnia onę wyznające. W tych zaś czasach niektórzy obrotni Polacy, własnej ojczyzny swej zdrajcy, nie sromocą się podżegać rząd z bezbożnych buntowników w Królestwie Francuski złożony i wzywać ich wsparcia, aby za ich pomocą ściągnąć na Polskę krwawe klęski domowej wojny. Lecz bliższym jeszcze i pewniejszym niebezpieczeństwem […] grozi ich zuchwalstwo przez wprowadzenie nowej jadowitej nauki […], którą to naukę […], naśladując bezbożną, szaloną, zbrodniczą kupę francuskich buntowników, starają się po całej Polsce rozsypywać i rozkrzewić.

Za: Stanisław Grodziski, Wielka historia Polski, tom 6: Polska w czasach przełomu (1764-1815), Kraków 1999 145

A. W jaki sposób Michał Kreczetnikow ocenia stosunki polsko-rosyjskie i kogo obciąża winą za ich stan?

B. W jaki sposób autor ocenia sytuację na ziemiach polskich, sąsiadujących do tej pory z Rosją?

C. Na podstawie wiedzy pozaźródłowej wyjaśnij, do jakich wydarzeń we Francji nawiązuje Michał Kreczetnikow.