Układ zamożnego domu
Kto chce mieć dla siebie piękny i pozorny wczas, ma mieć przynajmniej te izby: zaraz z sieni antikamerę, jako Włoszy zowią, to jest pierwszą izbę, w której pokojowi zostają. Potem z niej pokój, w którym przyjmuje gościa. A na koniec retiratę, to jest ustęp, gdzie się odwieść na rozmowę z kim może. Łóżko lub w pokoju, lub w retiracie bywa, ale i to by miało mieć osobny swój pokój, lecie chłodny, zimie ciepły, wolny od much, komarów, płech. Przy pokojach gospodarskich zaraz mają być pokoje pani samej, bo tego potrzebuje ścisłe małżeńskie towarzystwo i ogólne pomieszkanie. Więc kto się rogów boi, a żonkę ma po temu, dla Boga obok z nią i przez próg tylko. Ma mieć pani najmniej parę pokojów z alkierzem, albo jako teraz nazywają alcove. Ma mieć przy tym bliski wchód i przejście lub do górnego, lub do dolnego fraucimeru, aby nie przebiegając się po sieni, białogłowy łacny przystęp do niej miały. Trzecia pod tymże dachem, to jest in eodem aedificio, ma być apartamencik przynajmniej o paru pokojach i komorą z ustępem dla gościa zacnego, gdy się trafi, bo prowadzić go pod inny dach przez podwórze nie kształt i niepolityczna dyskrecja, samemu zaś z izb swych ustępować i rumować się ze wszystkim, niewczas srogi. A tak trzeba mieć gotowy gmach gościnny. Czwarta w tymże, gdzie mieszkasz, ma być stołowa izba, żeby się do niej nie przechodzić przez podwórze. Te są izby w jednym budynku do wczasu i kształtnej wygody koniecznie potrzebne; inne raczej dla pompy i okazałości.
Krótkiej nauki budownictwa z 1659 r. [za:] Jan Stanisław Bystroń, Dzieje obyczajów w dawnej Polsce. Wiek XVI-XVIII, Warszawa 1994, t. II, str. 379
A. Jaki to rodzaj źródła historycznego?
B. Jaką funkcję pełnił „apartamencik”, alkierz i „antikamera”?
C. Określ lokalizację sypialni pani domu.
D. W jaki sposób autor uzasadnia taką lokalizację?