Dictatus papae

1. Kościół Rzymski przez samego Boga został założony.

2. Tylko sam biskup rzymski może być prawnie nazwany biskupem powszechnym.

3. Tylko on sam może biskupów składać z godności lub do nich przywracać.

4. Legat jego przewodniczy wszystkim biskupom na synodzie, nawet gdy jest niższy stopniem i może na nich wydać wyrok złożenia z godności.

5. Nieobecnych może papież składać z godności.

6. Z obłożonymi przez niego klątwą nie wolno przebywać w jednym domu.

7. Jedynie jemu samemu wolno, stosownie do wymagań czasu, nowe prawa wydawać, nowe gminy zakładać, ze zgromadzenia kanoników tworzyć opactwo, z drugiej strony dzielić bogate biskupstwo a ubogie łączyć.

8. On sam tylko może używać insygniów cesarskich.

12. Jemu wolno władcami rozporządzać (a więc i cesarzy z tronu składać).

13. Jemu wolno w razie potrzeby biskupów z miejsca na miejsce przenosić.

14. W całym Kościele wolno mu duchownych mianować, gdzieby chciał.

16. Żaden synod nie może bez jego rozkazu nazywać się powszechnym.

17. Żaden przepis prawny i żadna księga kanonów (tj. praw kościelnych) nie ma mieć ważności bez jego woli.

18. Orzeczenie jego przez nikogo nie może być zaczepione, on sam zaś może unieważniać (orzeczenia) wszystkich innych.

Za: Wek V-XV w źródłach. Wybór tekstów źródłowych z propozycjami metodycznymi dla nauczycieli historii i studentów, opracowali Maria Sobańska-Bondaruk, Stanisław Lenard, Warszawa 1997, str. 126-127

A. Określ relację między władzą papieską a władzą świecką

B. Określ relację między papieżem a synodem

C. Wyjaśnij pojęcie: synod.

D. Co to znaczy, że „on sam tylko może używać insygniów królewskich”?

E. Jakie następstwa pociągnęło za sobą wydanie tego dokumentu?