„Państwo” Samona

W roku 40 panowania Chlotara człowiek, imieniem Samo z pań­stwa Franków z okręgu Sens, dobrawszy sobie licznych kupców, wyruszył w celach handlowych do Słowian, zwanych Wenedami. Wenedowie właśnie poczęli się buntować przeciw Awarom, zwanym Hunami i królowi ich Chaganowi. (…) Hunowie przybywali do Sło­wian każdego roku celem przezimowania: żony słowiańskie i córki do ło­ża swego brali, prócz rozmaitych innych ucisków Słowianie płacili Hunom daninę. Synowie Hunów, zrodzeni z żon i córek słowiańskich, nie mogąc wreszcie znieść złośliwości i ucisku, zrzucając panowanie Hunów, poczęli się, jak wyżej wspomniałem, buntować. Gdy jednak Słowianie zbrojnie przeciwko Hunom wyruszyli, kupiec Samo (…) poszedł z nimi na wyprawę, a taki tam z niego był dla Hunów pożytek, że aż dziw, i wiel­ka ich liczba poginęła od mieczów Słowian. Słowianie, widząc użytecz­ność Samona, wybrali go sobie na króla, tam 35 lat szczęśliwie pano­wał. Wiele walk stoczyli Słowianie z Hunami pod jego rządami: za jego radą i obrotnością Słowianie zawsze brali nad Hunami górę. Miał Samo 12 żon z plemienia Słowian, a z nich 22 synów i 15 córek.

Kronika uczonego Fredegara

Za: Józef Garbacik, Krystyna Pieradzka, Teksty źródłowe do historii powszechnej wieków średnich, uzupełnił i do druku przygotował Krzysztof Baczkowski, Kraków 1978, str.  27

A. Przedstaw przejawy podporządkowania Słowian Awarom przed wybuchem powstania.

B. Wyjaśnij, w jakich okolicznościach Samo znalazł się w centrum wydarzeń opisanych w źródle.

C. Oceń rolę, jaką w dziejach Słowian odegrał Samo.