Ostracyzm według Plutarcha
Ostracyzm mianowicie nie był karą za niemoralność. Nazywał się, dla pięknego brzmienia, poskromieniem i ukróceniem dumy i zbyt przemożnego znaczenia, był zaś łagodnym omówieniem zawiści, która na przykrej dla siebie osobie nie wywierała złości przez coś nieuleczalnego dla danej osoby, lecz przez oddalenie jej od siebie na dziesięć lat.
[...] Najpierw archonci przeliczali całą ilość skorupek. Następnie odkładano tabliczki z poszczególnymi imionami osobno i tego, kto był wymieniony największą ilością głosów ogłaszano jako usuniętego na dziesięć lat z zachowaniem prawa wolności.
Plutarch, Żywoty stawnych mężów. Arystoteles, tłum. M. Brożek
Cyt. za: S. Sprawski, C. Chomicki, Starożytność. Teksty źródłowe, komentarze i zagadnienia do historii w szkole średniej, Kraków 1999, s. 106-107
A. Wyjaśnij antyczne znaczenie pojęcia „ostracyzm” i porównaj je ze znaczeniem współczesnym
B. Przedstaw dwa zagrożenia, jakie dla demokracji ateńskiej mogła nieść instytucja ostracyzmu.