Traktat o wyrzeczeniu się wojny (tzw. Pakt Kellogga). Paryż, 27 sierpnia 1928 r.

Prezydent Rzeszy Niemieckiej, Prezydent Stanów Zjednoczonych Ameryki, Jego Królewska Mość Król Belgów, Prezydent Republiki Francuskiej. Jego Królewska Mość Wielkiej Brytanii, Irlandii i terytoriów poza morzami, Cesarz Indii, Jego Królewska Mość Król Wioch, Jego Cesarska Mość Cesarz Japonii. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, Prezydent Republiki Czechosłowackiej.

Mając głębokie poczucie ciążącego na nich, uroczystego obowiązku rozwijania dobrobytu ludzkości;

Przekonani, że nadeszła chwila przystąpienia do szczerego wyrzeczenia się wojny jako narzędzia polityki narodowej, dla utrwalenia stosunków pokojowych i przyjaznych istniejących obecnie między ich ludami;

W przeświadczeniu, że do wszelkich zmian w ich wzajemnych stosunkach powinno się dążyć wyłącznie za pomocą środków pokojowych i urzeczywistniać je w porządku i pokoju, oraz że każde Mocarstwo podpisujące, które by odtąd starało się rozwijać swoje interesy uciekając się do wojny, będzie musiało być pozbawione korzyści traktatu niniejszego;

Mając nadzieję, że zachęcone ich przykładem, wszystkie inne narody świata przyłączą się do tych wysiłków humanitarnych i przez przystąpienie do Traktatu niniejszego, skoro tylko uzyska on moc obowiązującą, udostępnią swoim ludom korzystanie z jego dobroczynnych postanowień, łącząc w ten sposób narody cywilizowane świata we wspólnym wyrzeczeniu się wojny jako narzędzia ich polityki narodowej;

Postanowili zawrzeć Traktat i w tym celu wyznaczyli jako swoich pełnomocników (następują nazwiska i tytuły pełnomocników), którzy po zakomunikowaniu sobie swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i w należytej formie wystawione, zgodzili się na następujące artykuły:

Art. 1. Wysokie umawiające się Strony oświadczają uroczyście w imieniu swoich ludów, że potępiają uciekanie się do wojny w celu załatwiania sporów międzynarodowych i wyrzekają się jej jako polityki narodowej w swych wzajemnych stosunkach.

Art. 2. Wysokie umawiające się Strony uznają, że załatwianie i rozstrzyganie wszystkich sporów lub konfliktów bez względu na ich naturę lub pochodzenie, które mogłyby powstać między nimi, powinno być osiągane zawsze tylko za pomocą środków pokojowych.

Art. 3. Traktat niniejszy będzie ratyfikowany przez Wysokie Strony wymienione na wstępie, godnie z wymaganiami ich konstytucji, i wejdzie w życie pomiędzy nimi skoro tylko wszystkie dokumenty ratyfikacyjne złożone zostaną w Waszyngtonie.

Traktat niniejszy, gdy wejdzie w życie jak to przewiduje paragraf poprzedni, pozostanie otwarty tak długo, jak długo tego będzie potrzeba do przystąpienia doń wszystkich Mocarstw Świata.

Każdy dokument stwierdzający przystąpienie poszczególnego Mocarstwa będzie złożony w Waszyngtonie i natychmiast po złożeniu takiego dokumentu, wejdzie w życie pomiędzy Mocarstwem, które w ten tu sposób zgłosiło swoje przystąpienie a innymi Mocarstwami umawiającymi się.

Obowiązkiem Rządu Stanów Zjednoczonych będzie dostarczenie każdemu Rządowi wymienionemu we wstępie i każdemu Rządowi, który przystąpi później do niniejszego traktatu, uwierzytelnionego odpisu niniejszego traktatu, i każdego z dokumentów ratyfikacyjnych lub aktów przystąpienia. Będzie również obowiązkiem Rządu Stanów Zjednoczonych telegraficzne notyfikowanie wymienionym Rządom każdego dokumentu ratyfikacyjnego i aktu przystąpienia natychmiast po ich złożeniu.

Na dowód czego odnośni pełnomocnicy podpisali traktat niniejszy sporządzony w języku francuskim i w języku angielskim, które to oba teksty mają jednakową moc obowiązującą i wycisnęli na nim swoje pieczęcie.

Sporządzano w Paryżu dnia dwudziestego siódmego sierpnia tysiąc dziewięćset dwudziestego ósmego roku

Za: Historia Stosunków Międzynarodowych. Wybór dokumentów, tom I, 1780-1939, zebrali i opracowali: Daria Bielenin, Jan Bratkowski, Tomasz Jaworski, Sebastian Klimczak, Warszawa 1999, str. 212-213

A. Wyjaśnij pojęcia - ratyfikacja i notyfikacja.

B. Wyjaśnij, jaką rolę w świetle cytowanego protokołu miały pełnić Stany Zjednoczone.

C. Oceń inicjatywę sygnatariuszy cytowanego traktatu.

D. Na podstawie wiedzy pozaźródłowej oceń, czy cytowany traktat spełnił pokładane w nim nadzieje.