Dodaj tę stronę do ulubionych i odwiedzaj ją częściej!!!

 

Armia Polska w ZSRR 1941-1942 (tzw. Armia Andersa) - związek operacyjny wchodzący w skład Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, sformowany pod dowództwem gen. Władysława Andersa na mocy polsko-radzieckiego układu z 30 VII 1941 r. (tzw. umowa Sikorski-Majski);  stan liczebny Armii Polskiej w ZSRS, tworzonej z obywateli polskich deportowanych w latach 1939-41 głąb ZSRS oraz przetrzymywanych w sowieckich więzieniach i łagrach, osiągnął 66 tys. żołnierzy; armię formowano początkowo w obwodzie orenburskim, a od I 1942 r. w Kirgizji i w Uzbekistanie; w składzie Armii Polskiej w ZSRR były: 5. Kresowa Dywizja Piechoty, 6. Lwowska Dywizja Piechoty i 7. Dywizja Piechoty (nie sformowano planowanych dywizji 8.-10.); w związku z szerzącymi się epidemiami, brakami w zaopatrzeniu oraz pogarszaniem się stosunków polsko-radzieckich Armia Polska w ZSRS została ewakuowana do Iranu i Iraku - pierwsza ewakuacja odbyła się w III-IV, a druga w VIII-IX 1942 r., gdzie po połączeniu z Wojskiem Polskim na Środkowym Wschodzie została przekształcona w Armię Polską na Wschodzie.