Galicja – potoczna nazwa ziem polskich, które w wyniku rozbiorów znalazły się pod panowaniem austriackim (1772-1918); w 1803 r. obie Galicje – Starszą z 1772 r. oraz Nową z 1795 r. połączono w Królestwo Galicji i Lodomerii; od 1846 r. – Królestwo Galicji i Lodomerii, Wielkie Księstwo Krakowskie oraz księstwa Oświęcimskie i Zatorskie przekształcono w kraj koronny cesarstwa austriackiego; siedzibą władz prowincjonalnych a następnie krajowych był Lwów; w 1867 r. Galica otrzymała autonomię – w jej ramach w Galicji powstały instytucje autonomiczne – Sejm Krajowy i Wydział Krajowy, polskie partie polityczne uzyskały możliwość legalnego działania, do szkół i urzędów wprowadzono język polski, a do sądownictwa — polski i ukraiński; w czasie I wojny światowej Galicja była terenem ciężkich walk frontowych i tworzenia się Legionów Polskich; w 1918 r. kontrolę nad Galicją Zachodnią przejęła Polska Komisja Likwidacyjna.