jidysz – język Żydów aszkenazyjskich (zamieszkujących Europę Środkową, Wschodnią i częściowo Zachodnią), utworzony w X-XIII wieku na podłożu dialektów średnio-wysoko-niemieckich; z czasem ukształtowała się odmiana zachodnia (gł. Niemcy i Francja) i wschodnia (Europa Środkowa).