Konstytucja marcowa 1921 – ustawa zasadnicza uchwalona przez Sejm Ustawodawczy 17 III 1921 r. Ustalała republikańską formę państwa i deklarowała zasadę zwierzchnictwa narodu. Ustanawiała dwuizbowy parlament (sejm i senat). Przewidywała demokratyczne prawo wyborcze do sejmu. Wprowadzała system rządów parlamentarno-gabinetowych, zapewniając władzy ustawodawczej zdecydowaną przewagę nad wykonawczą. Zapewniała samorząd terytorialny i niezawisłość sądów. Obywatelom przyznawała wiele praw i swobód – np. wolność prasy i zgromadzeń, nietykalność osobistą itd.

W sierpniu 1926 r. po zamachu stanu Józefa Piłsudskiego dokonano nowelizacji konstytucji marcowej, rozszerzając uprawnienia prezydenta RP, a w 1935 r. zastąpiono ją konstytucją kwietniową.