rabacja galicyjska/rzeź galicyjska – zbrojny bunt chłopski w 1846 r. w Galicji, powodem była ciężka sytuacja gospodarcza na galicyjskiej wsi, ale do jej wybuchu i rozprzestrzeniania się przyczyniły się również działania władz austriackich, które podżegały chłopów przeciwko polskiej szlachcie, paraliżując w ten sposób przygotowania do zbrojnego powstania i wykorzystując ich do tłumienia rewolucji krakowskiej; w wyniku rabacji zginęło ponad 1000 osób i spalono ok 470 dworów – najwięcej w obwodzie tarnowskim (ok. 90%); po upadku powstania krakowskiego wojska austriackie stłumiły bunt chłopski; jednym z przywódców buntu był Jakub Szela.