sejm walny - organ władzy ustawodawczej w Polsce XV-XVIII w.; w końcu XV w. ukształtował się jako sejm dwuizbowy, złożony z króla, senatu oraz izby poselskiej (tzw. trzy stany sejmujące); w skład senatu wchodzili: król, arcybiskupi, biskupi, wojewodowie, kasztelanowie i wyżsi dostojnicy państwowi, a w skład izby poselskiej posłowie szlacheccy wybrani na sejmikach ziemskich.  

Sejm walny początkowo zbierał się w miarę potrzeb, a od 1573 r. regularnie co dwa lata na 6 tygodni - możliwe było zwołanie sejmu nadzwyczajnego, który obradował 2 tygodnie; do kompetencji sejmu walnego należało: uchwalanie ustaw i podatków, wyrażanie zgody na zwołanie pospolitego ruszenia, przyjmowanie posłów zagranicznych i wyznaczanie kierunków polityki zagranicznej, kontrola skarbu; ponadto sejm walny sprawował sądy sejmowe i nadawał szlachectwo; do uchwalenia uchwał potrzebna była jednomyślna zgoda obecnych.