unia kalmarska - unia personalna Danii, Szwecji i Norwegii zawarta w 1397 r. w Kalmarze; pierwszym królem trzech połączonych unią personalną państw dzięki zabiegom Małgorzaty został Eryk Pomorski; państwa należące do unii kalmarskiej miały prowadzić wspólną politykę zagraniczną i  udzielać sobie wzajemnej pomocy w razie wojny, zachowywały jednak odrębność państwową i autonomię wewnętrzną; z funkcjonowania unii kalmarskiej najwięcej korzyści wyciągała Dania, natomiast najsilniejsze tendencje separatystyczne występowały w Szwecji, która ostatecznie zerwała unię w 1523 r., wybierając na króla Szwecji Gustawa I Wazę.