Wielka Armia – część francuskich armii Napoleona I będąca w jego osobistej dyspozycji; po raz pierwszy została wydzielona w 1805 r. w składzie siedmiu korpusów i rezerwowego korpusu jazdy; największą liczebność osiągnęła w czasie kampanii rosyjskiej w 1812 r. – liczyła wówczas 678 tys. tys., z czego ponad 270 tys. stanowiły wojska państw sprzymierzonych – m.in. Księstwa Warszawskiego, Neapolu, Austrii i Prus; armia ta  uległa zagładzie w czasie kampanii rosyjskiej i późniejszego odwrotu spod Moskwy.