wojny husyckie - wojny prowadzone w latach 1419-1434 przez husytów przeciwko feudałom niemieckim i papiestwu oraz czeskiej magnaterii; wojny husyckie miały charakter religijnej wojny chłopskiej o narodowe wyzwolenie Czech spod wpływów niemieckich i realizację reform społecznych; zapoczątkowało je powstanie, które wybuchło w 1419 r. w Pradze i rozpowszechniło się na całe Czechy; papież Marcin V ogłosił przeciwko husytom pięć wypraw krzyżowych, które zakończyły się klęską krzyżowców; dowodzeni przez Jana Žižkę husyci dokonali najazdów odwetowych na ziemie należące do Zygmunta Luksemburskiego, a ponadto posiłkowały Polskę podczas wojen polsko-krzyżackich; Zygmunt Luksemburski zyskał przewagę dzięki konfliktowi wewnętrznemu w łonie husytyzmu między umiarkowanymi kalikstynami a radykalnymi taborytami - kalikstyni sprzymierzyli się z katolikami i wspólnie pokonali taborytów w 1434 r. w bitwie pod Lipanami, a w 1436 r.  w wyniku rokowań Zygmunt Luksemburski został uznany królem Czech.