monarchia stanowa - forma ustroju politycznego, która wykształciła się w późnym średniowieczu w związku z wyodrębnieniem się stanów, charakteryzująca się ograniczeniem władzy monarszej na rzecz stanów uprzywilejowanych - głównie rycerstwa i duchowieństwa, rzadziej mieszczaństwa, które w ograniczonym zakresie uczestniczyły w sprawowaniu rządów za pośrednictwem zgromadzeń stanowych - np. parlamentów.