Cezar, Gajusz Juliusz Cezar (100-44 r. p.n.e.) - rzymski wódz i mąż stanu; wywodził się z rodu patrycjuszowskiego, ale związał się z obozem popularów; karierę polityczną rozpoczął od objęcia urzędu kwestora w 68 r. p.n.e., w  65 r. p.n.e. został edylem, w 63 najwyższym kapłanem, w 62 pretorem, a w 61 namiestnikiem prowincji Hiszpania Dalsza; w 60 r. p.n.e. utworzył z Pompejuszem Wielkim i Krassusem pierwszy triumwirat, co ułatwiło mu objęcie urzędu konsula w 59 r. p.n.e.; jako namiestnik Galii latach 58-49 dokonał jej ostatecznego podboju - w 51 r. p.n.e. stłumił bunt Galów pod przywództwem Wercyngetoryksa; w 49 r. p.n.e. bez zgody władz rzymskich wraz z wojskiem przekroczył graniczną rzekę Rubikon i rozpoczął wojnę domową - w 48 r. p.n.e. w decydującej bitwie pod Farsalos pokonał armię Pompejusza Wielkiego; podczas swojego pobytu w Egipcie poparł Kleopatrę VII w jej walce o tron egipski; po powrocie do Rzymu objął najwyższe urzędy cywilne i wojskowe - między innymi dożywotnią dyktaturę; 15 marca 44 r. p.n.e. został zmordowany podczas posiedzenia senatu; swoje dokonania przedstawił w dziełach O wojnie galijskiej i O wojnie domowej.