Konfesja augsburska
Wyznanie wiary stanów ewangelickich Cesarstwa Niemieckiego
II. O grzechu pierworodnym. Kościoły nasze nauczają (...), iż po upadku Adama wszyscy ludzie wydani na świat w sposób naturalny – rodzą się z grzechem, tj. bez bojaźni Bożej, bez ufności ku Bogu i ze złymi pożądaniami, iż ta ułomność, czyli przyrodzone skażenie prawdziwie jest grzechem, ściągającym wieczne potępienie i śmierć na tych, co się nie narodzą na nowo przez chrzest i Ducha Świętego. (…)
IV. O usprawiedliwieniu. Kościoły nasze nauczają także, iż ludzie nie mogą być usprawiedliwieni przed Bogiem własnymi siłami, zasługami lub uczynkami, lecz bywają usprawiedliwieni darmo dla Chrystusa przez wiarę, gdy wierzą, że są przyjęci do łaski i że grzechy są im odpuszczone dla Chrystusa, który swą śmiercią dał zadośćuczynienie za nasze grzechy. Tę wiarę Bóg poczytuje za sprawiedliwość przed swoim obliczem (Rzym. 3 i 4).
IX. O chrzcie. Kościoły nasze uczą o chrzcie, że jest konieczny do zbawienia, gdyż przezeń ofiarowana jest łaska Boża, i że należy chrzcić dzieci, które we chrzcie są ofiarowane Bogu i przyjmowane do łaski Bożej.
X. O Wieczerzy Pańskiej. Kościoły nasze uczą o Wieczerzy Pańskiej, że ciało i krew Chrystusa są prawdziwie obecne i rozdzielane spożywającym w Wieczerzy Pańskiej (...).
XI. O spowiedzi. Kościoły nasze uczą o spowiedzi, że należy zachować w kościołach rozgrzeszenie prywatne, choć nie jest konieczne wyliczenie podczas spowiedzi wszystkich grzechów (...).
XXI. O oddawaniu czci świętym. Kościoły nasze uczą o czci świętych, iż świętych można stawiać jako wzór do naśladowania ich wiary i dobrych uczynków, zależnie od powołania (...). Atoli Pismo święte nie uczy, abyśmy wzywali świętych lub ubiegali się o ich pomoc, jedynego bowiem Chrystusa stawia przed nami jako pośrednika, przebłaganie, najwyższego kapłana i orędownika (...)
XXIII. O małżeństwie kapłanów. (...) Przeto ci, którzy nie są zdolni do życia w celibacie, powinni zawierać małżeństwa, albowiem postanowienia Bożego i porządku Bożego nie może zmienić żadne prawo ludzkie i żadne ślubowanie. (...)
XXIV. O mszy. (...) Pismo święte uczy też, żeśmy usprawiedliwiani przed Bogiem przez wiarę w Chrystusa. Przeto, jeśliby msza gładziła grzechy żywych i umarłych przez samą czynność jej odprawiania (ex opere operato), to usprawiedliwienie pochodziłoby z czynności mszalnych, a nie z wiary, czego nie pozwala przyjąć Pismo św.
Lecz skoro Chrystus nakazuje czynić to na swą pamiątkę, to msza jest ustanowiona, aby wiara tych, którzy przyjmują sakrament, przypominała im, jakich dobrodziejstw dostępują przez Chrystusa, oraz by budowała i pocieszała strwożone sumienie.
Konfesja augsburska autorstwa Filipa Melanchtona, przedłożona cesarzowi Karolowi V w 1530 r. w Augsburgu
Za: Religie Wschodu i Zachodu. Wybór tekstów źródłowych, pod red. Kazimierza Banka, Warszawa 1991, str. 283-285
A. Na podstawie wiedzy pozaźródłowej przedstaw genezę cytowanego dokumentu.
B. Wyjaśnij, czego dotyczyła nauka o usprawiedliwieniu.
C. Przedstaw stosunek luteran do kultu świętych.
D. Porównaj stosunek luteran i katolików do mszy świętej, spowiedzi, małżeństwa oraz celibatu duchownych.