I Korpus Polski w Rosji – jedna z trzech formacji polskich utworzonych w Rosji po rewolucji lutowej pod politycznym kierownictwem Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego; I Korpus Polski formował się na Białorusi pod dowództwem gen. Józefa Dowbora-Muśnickiego; w grudniu 1917 r. I Korpus Polski składał się z trzech dywizji strzelców, brygady rezerwowej strzelców, trzech pułków ułanów, pułku artylerii i pułku inżynieryjnego (w styczniu 1918 r. liczył 29 tys. żołnierzy); Korpus walczył przeciwko rewolucji bolszewickiej, a po zajęciu Białorusi przez wojska niemieckie uznał zwierzchnictwo Rady Regencyjnej; w połowie 1918 r. został rozbrojony przez Niemców.