przywilej mielnicki - przywilej wydany w 1501 r. przez króla Aleksandra Jagiellończyka w Mielniku, ograniczający władzę królewską na rzecz senatu i możnych; na mocy przywileju mielnickiego król miał przewodniczyć senatowi, który stawał się instytucją podejmującą najważniejsze decyzje państwowe, i wykonywać jego postanowienia; przywilej przewidywał możliwość wypowiedzenia posłuszeństwa królowi, a senatorowie mieli odpowiadać jedynie przed senatem.