Wesele greckie według Praw Platona

Na gody weselne nie należy zapraszać więcej osób niż pięciu przyjaciół pana młodego i pięć przyjaciółek panny młodej i tyluż krewnych i domowników jednej i drugiej strony. Koszty uczty muszą być dostosowane do stanu majątkowego każdego oby­watela i mają wynosić, jeżeli jest w posiadaniu największego ma­jątku, jedną minę, następnie połowę tej sumy, i zmniejszać się w tym stosunku w zależności od przynależenia do niższej klasy majątkowej. Na powszechną pochwałę zasłuży ten, kto się okaże posłuszny temu prawu, kto zaś nie posłucha, ściągnie na siebie karę strażników praw i uznany zostanie za prostaka, który się nie rozumie na prawach weselnych Muz. Pić aż do upijania się nie przystoi w ogóle, chyba podczas święta boskiego wina, i nie jest dla nikogo rzeczą bezpieczną, a już najmniej dla tych, którzy przy­stępują do zawarcia małżeństwa. W pełni świadomości bowiem powinni być wtedy oblubieniec i oblubienica, zdając sobie spra­wę, że jest to chwila wielkiej zmiany w ich życiu, i ze względu na dziecko także, które się ma z nich urodzić, ażeby się poczęło z ro­dziców będących jak najbardziej w posiadaniu rozumu – a nie wiadomo przecież, która noc lub światło dnia da z woli bożej po­czątek nowemu życiu. Nie wolno płodzić dzieci wtedy, gdy na skutek upicia się zakłócona została równowaga ciała, bo mocny i zwarty musi być zalążek poczynającego się istnienia, ażeby mógł, tak jak powinien, kształtować się spokojnie i pewnie... Niebez­piecznym i złym siewcą życia jest człowiek pijany: niezrównowa­żone i chwiejne będzie według wszelkiego prawdopodobieństwa to, co się z niego urodzi. Dlatego jak rok długi w ciągu całego życia a zwłaszcza w tym czasie, gdy się płodzi dzieci, uważać trzeba bardzo, żeby z własnej woli nie zrobić nic takiego, co szkodzi zdrowiu lub łączy się z butą lub nieprawością. Odbije się to bowiem z pewnością i wyciśnie swe piętno na duszy i ciele potomstwa, tak że z gorszymi pod każdym względem zadatkami będzie ono wtedy przychodziło na świat.

Platon, Prawa VI 775 [w:] Lidia Winniczuk, Ludzie zwyczaje i obyczaje starożytnej Grecji i Rzymu, Warszawa 1985. Cz. 1. s. 211

1. Jaki to rodzaj źródła historycznego? Uzasadnij swoją odpowiedź.

2. Od czego uzależnia autor przekazu ilość zaproszonych gości na przyjęcie weselne?

3. Skomentuj poglądy autora, uzasadniające konieczność zachowania umiaru w piciu alkoholu.