Armia Krajowa (AK) – konspiracyjna organizacja wojskowa działająca w okupowanej Polsce, utworzona 14 II 1942 r. w wyniku przekształcenia Związku Walki Zbrojnej, stanowiąca część Sił Zbrojnych RP, podlegających Naczelnemu Wodzowi i Rządowi RP na Uchodźstwie; komendantami głównymi AK byli: generał Stefan Rowecki (1940-43), generał Tadeusz Komorowski (1943-44) o generał Leopold Okulicki (1944-45); w wyniku tzw. akcji scaleniowej w latach 1940-44 Armii Krajowej podporządkowały się m.in.: GL WRN, NOW, NSZ, częściowo BCh; AK prowadziła działalność sabotażową, dywersyjną i odwetową (Związek Odwetu, „Wachlarz”, Kierownictwo Dywersji), informacyjno-propagandową (Biuro Informacji i Propagandy), zakrojone na szeroką skalę akcje bojowe – np. obrona ludności Zamojszczyzny oraz Wołynia, od 1943 r. działania partyzanckie, a w 1944 r. walkę otwartą – akcja „Burza”, powstanie warszawskie; Armia Krajowa została rozwiązana rozkazem gen. Leopolda Okulickiego 19 I 1945 r.; po rozwiązaniu AK część żołnierzy kontynuowała walkę o niepodległość w organizacji „Nie”, WiN i Delegaturze Sił Zbrojnych na Kraj; dawni żołnierze AK byli represjonowani przez władze komunistyczne.
Komendanci ZWZ-AK
marzec 1940 – 18 VI 1940 |
|
18 VI 1940 – 30 VI 1943 |
|
lipiec 1943 – 2 X 1944 |
|
3 X 1944 – 17 I 1945 |