Rada Stanu Królestwa Polskiego – centralny organ rządowy powołany na mocy konstytucji Królestwa Polskiego z 1815 r.; Rada Stanu dzieliła się na Ogólne Zgromadzenie i Radę Administracyjną i zarządzała wraz z namiestnikiem sprawami publicznymi Królestwa Polskiego; do jej kompetencji należało przygotowanie projektów ustaw i rozporządzeń oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i jurysdykcyjnych; członkowie Rady pochodzili z nominacji; obradom Rady przewodniczył monarcha lub namiestnik; Rada Stanu została zreformowana Statutem Organicznym w 1832 r., zniesiona w 1841, ponownie przywrócona w wyniku reform Aleksandra Wielopolskiego w 1861 r.  i ostatecznie zlikwidowana 1867 r. w związku z likwidacją odrębności Królestwa Polskiego.