sobór w Konstancji - sobór powszechny Kościoła katolickiego, działający od 1414 do 1418 r. w Konstancji, którego głównym zadaniem było zakończenie wielkiej schizmy zachodniej i przywrócenie Kościołowi zachodniemu jedności; sobór został zwołany z inicjatywy Zygmunta Luksemburskiego przez antypapieża Jana XXIII, a następnie zatwierdzony przez papieża Grzegorza XII; schizma zachodnia została zakończona w ten sposób, że antypapieża Jana XXIII sobór pozbawił władzy, papież Grzegorz XII abdykował, antypapież Benedykt XIII został pozbawiony władzy przez sobór, natomiast na Stolicę Apostolską został wybrany nowy papież - Marcin V; ponadto sobór w Konstancji potępił Jana Wiklefa i jego doktrynę oraz Jana Husa, którego skazał na śmierć przez spalenie na stosie; w czasie soboru Krzyżacy wystąpili przeciwko królowi polskiemu Władysławowi II Jagielle, oskarżając go o sprzyjanie pogaństwu; w jego obronie wystąpił Paweł Włodkowic, który w swoim wystąpieniu potępił nawracanie pogan siłą i zakwestionował metody działania zakonu krzyżackiego; sobór przyznał arcybiskupom gnieźnieńskim tytuł prymasów Polski.